Wielki Plan

Cino

Konrad - historia krnąbrnego młodzieńca.

Konrad wywodzi się z ubogiego, wielodzietnego, chłopskiego domu, jakich pełno w Talabeklandzie. Wyróżniał się tym, że nigdy praca się go nie imała i już od najmłodszych lat robił wszystko, aby tej pracy unikać. Rodzice, prości chłopi bili go dużo, aby diabła wygonić, ale diabeł, w przeciwieństwie do pracy, trzymał się go mocno. Konrada coraz częściej można było spotkać tułającego się po okolicznych wioskach i polach niż pomagającego rodzicom, z czasem został przegnany z domu, bo na co komu gęba do wykarmienia, skoro pożytku żadnego nie przynosi? Miał wtedy jedenaście lat, ale już potrafił sam o siebie zadbać. Zawsze ktoś zlitował się, ciepłej strawy dał, przenocować pozwolił. W wieku 17 lat Konrad wybrał się do miasta, gdzie imał się różnych zajęć, by ostatecznie, po 3 latach wrócić do swojej wioski.

Wygląd zewnętrzny.

Konrad jest szczupłym młodzieńcem, wzrost niecałe 170cm, więc nieco więcej niż 5,5 stopy, raczej wątły, z twarzy podobny zupełnie do nikogo, ni to twarz ciężko pracującego wieśniaka, ni żaka z miasta, ni robotnika. Widać, że ręce nie przystosowane do ciężkiej pracy, palce szczupłe, długie, wydaje się, że bardziej do jakiegoś grajka należą, niż do chłopa. Włosy lekko zaniedbane, rozczochrane, ciemny szatyn, oczy, jak by się im przyjrzeć dokładnie szarawe, lekko popadające w kolor niebieski. Głos ni to wysoki, ni niski, a mówić potrafi jak by był z miasta, chociaż z wioskowymi naturalnie też się dogadać potrafi.

Sposób bycia.

Konrad jest osobą otwartą, łatwo nawiązującą nowe kontakty, ludzie szybko się przy nim otwierają opowiadając o sobie, Konrad jest dobrym słuchaczem, a i opowiadać zabawne historyjki potrafi, za co i nie raz kufel piwa dostał, a jak może to i sam kufel chętnie postawi. Konrad nie przywiązuje większego znaczenia do pieniędzy, bardziej skupia się na byciu ‘tu i teraz’, jest typem lekkoducha nie przejmującego się przyszłością. Niekiedy jednak widać, że zamyśla się, usuwa się wtedy w cień, z dala od grupy, popijając piwo patrzy w dal, jak by nieobecny widać że nad czymś rozmyśla. Po chwili wraca do towarzystwa, chociaż ta chwila czasami po dłuższym czasie następuje. Bez skrupułów niewiasty poznaje, po czym zostawia bez słowa, nie jest szczególnie atrakcyjny dla kobiet, ale brzydki jakiś też nie jest, ot normalny chłopak. Jak ma szczęście, to pozna dziewkę, ale przeważnie tego szczęścia nie ma. Zawsze ma przy sobie karty do gry, oraz kości, które umilają czas spędzony w karczmie, lubi intrygować towarzyszy, schować im coś, zrobić jakiegoś psikusa, co nie zawsze jest tolerowane, ale taki już jest Konrad. Konrad wie jak poruszać się w mieście, w intuicyjny sposób wie, których miejsc unikać, gdzie jest bezpiecznie. Mimo, iż ze wsi, nie raz potrafi zaskoczyć jakąś wiedzą, czy posiadaną informacją. Konrad bardzo ceni Waldemara, jak twierdzi ‘nie tylko dla tego że ten zawsze ma coś do popitku’, Maciewa bardzo szanuje pomimo, iż niekiedy lekko się z niego nabija, w razie czego jednak Maciewa własnym ramieniem broni, chociaż te nie za pokaźne. Otta traktuje jak ambitnego młodzika, który jednak życia jest nienauczony. Bić się Konrad i nie umie i nie lubi, ale niekiedy i taka sytuacja w karczmie ma miejsce, więc co robić? A takie sytuacje z różnych przyczyn obok Konrada często się zdążają. Zawód? Konrad nie ma zawodu, ale w mieście sobie poradzić potrafi.

mum

ping - ktoś nie zagłosował

awdzian

Ja zagłosowałem. a kto nie ten robi źle Razz

mum

sorry ze tak pozno ale Dostajesz 33 PD!

Cino

Po kilku latach przygód Konrad dojrzał. Nie tylko fizycznie już nie przypomina chłopca, raczej smukłego, atletycznego, młodego mężczyznę. Konrad wyrobił sobie zdanie na wiele tematów, jednak nie jest typem filozowa-rozmówcy, który umila sobie czas gawędami o sprawach różnej wagi. Po ostatnich wydarzeniach Konrad uważniej podchodzi do nowych znajomości z kobietami, raczej podchodzi z nieufnością, oraz z dystansem. Pije też mniej alkoholu (podtrzymuje jednak image lekkoducha, oraz imprezowicza, przyglądając się bliżej widać, że przeważnie wie, kiedy odstawić alkohol). Chociaż się tym nie chełpi, Konrad nauczył się czytać. Mimo, iż robi to przeważnie w samotności, oraz szybko zamyka to, co czyta, nie może ukryć tego faktu przed drużyną. Konrad często znika, właściwie w mieście częściej go nie ma niż jest, ale zawsze w jest na miejscu, kiedy wymaga tego sytuacja. Często bywa, że rozmawia razem z kompanami, śmieje się, a po chwili po prostu go nie ma. Przyzwyczailiście się do tego zachowania. Konrad ma po prostu swoje ścieżki, oraz swoje interesy.